این خبر در ماه جاری از طرف سازندگان فرانسوی- شرکت آلستوم- منتشر شد، این سازنده موتوری جدید به نام Cordia iLint که نیروی خود را از هیدروژن و پیل سوختی می‌گیرد، خواهد ساخت. انرژی ذخیره شده در تانک به اندازه‌ای است که یک سفر با مسافت ۸۰۰ کیلومتر را پاسخگو باشد. انرژی شیمیایی هیدروژن در پیل سوختی به الکتریسیته تبدیل خواهد شد و سرعت قطار را تا ۱۴۳ کیلومتر بر ساعت بالا خواهد برد. هر واحد انرژی که استفاده نشود در باتری‌های لیتیومی تعبیه شده زیر هر واگن ذخیره خواهند شد. با توجه به تولید بخار آب این موتور در مقایسه با موتور دیزلی بسیار پاکیزه‌تر و ساکت‌تر خواهد بود و هیچ‌گونه کربنی تولید نخواهد شد.

 

 

این هیدروژن معمولا به عنوان ضایعات پروسه‌های شیمیایی سوزانده می‌شوند و در این حالت ذهیره و به عنوان سوخت این قطار استفاده می‌شود، در نتیجه می‌توان مطمئن بود که انرژی دیگری برای تولید آن‌ها به کار نرفته است و در حالت کلی از پروسه‌های دیگر پر بازده‌تر است.

 

این یک ایده انقلابی است اما به سادگی نمی‌توان آن‌ را تحلیل کرد زیرا می‌توان با استفاده از الکتریسیته هر استفاده از انرژی را به پروسه‌ای پاک تبدیل کرد اما باید تمرکز بر روی تولید الکتریسیته از انرژی سبز باشد نه تغییر سیستم و تکنولوژی‌هایی که هم‌اکنون به بلوغ صنعتی رسیده‌اند.

 

هنوز در بسیاری از نقاط قطار‌های بین شهری الکتریکی نیستند و شاید تبدیل مسیرهایی کوتاه و با تعداد مسافر کم به صرفه اقتصادی نباشد و در مقایسه با سوخت‌های ارزان دیگر رقابتی برای سرمایه‌گذاران متصور نمی‌توان بود. اما این قطار بر پایه هیدروژن بسیار مناسب برای مسیر‌های کوتاه و تعداد مسافر کم است که می‌تواند ۱۵۰ مسافر نشسته و ۳۰۰ ایستاده را جابجا کند.

 

مطلبی که هنوز مشخص نیست هزینه‌های است. آلستوم ادعا کره است که هزینه‌ها مانند قطار دیزلی خواهد بود اما هنوز قیمتی ارائه نشده است. به نظر می‌رسد تولید الکتریسیته به همراه تولید هیدروژن از ضایعات پروسه‌های شیمیایی ارزان‌تر از دیزل باشد. اما برای بسیاری از کشور‌ها این تکنولوژی مقدور نیست و بسیار گران‌قیمت خواهد بود.